Kair
Kipiąca życiem metropolia, harmonijnie łącząca ślady najstarszej cywilizacji ze zdobyczami nowoczesnej kultury. Największe miasto świata islamu, którego charakter ukształtowały przeplatające się wpływy kultur arabskiej, afrykańskiej i europejskiej. Bez wątpienia - jedna z najbardziej imponujących stolic świata.

Dzielnica Koptyjska jest najstarszą częścią miasta. Oprócz pozostałości twierdzy rzymskiej i innych zabytków znajdują się w niej kościoły o tajemniczych, ciemnych wnętrzach, takie jak najstarsza ze świątyń - kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny z Muzeum Koptyjskim. Podziwiać w nim można m.in. ikony, tkaniny, fragmenty dekoracji rzeźbiarskich, stalle grobowe, malowidła oraz płaskorzeźby z kości słoniowej i drewna. Jedna z najbardziej niezwykłych budowli Dzielnicy Koptyjskiej
to synagoga Ben Ezra. Niegdyś stał tu kościół świętego Michała, zbudowany w VII w., a zniszczony w XI w. W XII w. świątynię odbudowali Żydzi przebudowując ją na synagogę. W 1984 r. podczas prac renowacyjnych dokonano sensacyjnego odkrycia: znaleziono 200 tys. pergaminów z tekstami w języku hebrajskim, aramejskim i arabskim. Znajdują się też zwoje z tekstem ksiąg Starego Testamentu. Na uwagę w Dzielnicy Koptyjskiej zasługuje "Wiszący Kościół" El - Mu - Allaga. Kościół zawdzięcza swą nazwę konstrukcji architektonicznej polegającej na zawieszeniu w powietrzu na ruinach babilońskiej fortecy (od 14 do 18 metrów nad ziemią). Budowla pochodzi prawdopodobnie z VII w. Bizantyjska architektura kościołów wypełniona jest typowymi zdobieniami sztuki islamskiej. Stara Koptyjska Dzielnica stanowi swoiste getto pośród niezliczonych kairskich meczetów.

Góra Synaj I Klasztor Św Katarzyny

Wiele osób uważa, że temu, kto wejdzie o świcie na sam szczyt góry Synaj (2285 m n. p. m.), zostaną odkupione wszystkie grzechy. Tego tak naprawdę nie wiadomo.
Jedno jednak jest pewne, śmiałków wspinających się przez całą noc w egipskich ciemnościach czeka niezapomniane przeżycie – gdy z mroków, w środku pustyni, wyławiają się pierwsze złoto-żółte, ostre promienie słońca. Ta chwila zapada wszystkim w pamięci i nikt już nie pamięta o trudach nocnej wspinaczki.

Góra Synaj leży na Półwyspie o tej samej nazwie. To właśnie tu, wedle Pisma Bóg zawarł
Przymierze z Ludem Wybranym i dał Mojżeszowi tablice z dziesięciorgiem przykazań. Na skutek burzliwej historii tego regionu święta góra była przez długi czas niedostępna dla pielgrzymów. Dziś przybywają tu niezliczone rzesze pielgrzymów, by po najczęściej nocnej wspinaczce na szczyt spojrzeć na zachwycający wschód słońca, które wynurza się spomiędzy poszarpanych skał masywu.
U stóp liczącej 2285 m wysokości Góry Mojżesza leży greko-prawosławny Klasztor św. Katarzyny. W czasach rzymskich przybywało tu wielu chrześcijan uciekając na bezludne niegościnne tereny od brutalnych prześladowań, które miały miejsce za panowania Cesarstwa Rzymskiego. Wierzono, że w tym właśnie miejscu Bóg pod postacią Gorejącego Krzewu przemówił do Mojżesza. Od 330 r. n.e chrześcijaństwo stało się główną religią regionu, więc cesarzowa Helena, matka Konstantyna Wielkiego, zbudowała w miejscu pielgrzymek małą kaplicę dla osadników. Pomiędzy 527 a 565 r. n.e. powstała reszta zabudowań klasztornych, gdy grupa chrześcijańskich mnichów niepokojona przez lokalnych Beduinów poprosiła cesarza Justyniana o zbudowanie schronienia w którym mogliby się czuć bezpiecznie. Klasztor Świętej Katarzyny przechowuje jeden z najbogatszych zbiorów ilustrowanych manuskryptów, mniejszy jest tylko od zbioru watykańskiego. Zawiera 3500 woluminów w różnych językach. Tu właśnie znaleziono kodeks Sinaiticus z IV wieku, ten wartościowy dokument przewieziony został do British Museum w Londynie. Jest tu także niezwykle cenny zbiór ikon. Na terenie zabudowań klasztornych można oglądać wciąż żywy i zielony Krzew Gorejący. Podobno ta endemiczna roślina nie może zapuścić korzeni w żadnym innym miejscu.

Święta Katarzyna – patronka tej położonej wśród skał najmniejszej diecezji świata - urodziła się w 294 r. n.e. Wychowano ją w tradycji pogańskiej, ona jednak przyjęła chrześcijaństwo. Za wyznanie wiary w Jezusa była torturowana, a następnie stracona. Legenda głosi, że narzędzie tortur – kolczaste koło – oderwało się podczas egzekucji i zabiło przypatrujących się pogan. Jej ciało nie zostało odnalezione przez następnych 300 lat (niektórzy twierdzą, że 500 lat), aż do czasu, kiedy mnisi z klasztoru mieli objawienie: jej ciało było na stoku Góry św. Katarzyny, najwyższej góry Egiptu.


Luksor (po arabsku – „miasto pałaców”) to miasto zupełnie niezwykłe. To największe muzeum świata na wolnym powietrzu, pełne zapierających dech w piersiach zabytków starożytnej cywilizacji. Tu znajdowała się w starożytności jedna ze stolic Państwa Faraonów – Teby, które w szczytowym momencie rozwoju liczyły milion mieszkańców. To właśnie tu wznoszono najważniejsze świątynie, to tu chowani byli władcy Egiptu wraz ze swoimi skarbami. Podobnie jak Aleksandria, przez wieki dawna stolica Egiptu była zapomniana i opuszczona. Kolumnady świątyni luksorskiej przemieniono na spichlerze, a na jej terenie wieszano nieuczciwych handlarzy.

Aleksandria
To tu miał swój początek jeden z najbardziej burzliwych romansów w historii świata – to tu Kleopatra uwiodła Marka Antoniusza. Aleksandria leży na północy Egiptu, na mierzei między Morzem Śródziemnym a przybrzeżnym jeziorem Marjut, na zachodnim skraju delty Nilu. Założone przez legendarnego władcę Aleksandra Wielkiego dziś miasto liczy ok. 3 mln mieszkańców.

Oazy
Zielone palmy, słone jeziora i atrakcje przygotowane przez Beduinów to wszystko znajdziemy na pustyni. Safari to jedna z wyjątkowych atrakcji Egiptu. Nie ma nic bardziej przyjemnego, niż dotrzeć - po wielogodzinnej emocjonującej podróży samochodem - do miejsca, gdzie możemy skryć się przed suchym wiatrem i ostrymi promieniami słonecznymi w cieniu rozłożystych palm. Na pustyni nic się nie zmieniło przez wieki – te same uczucia w momencie dotarcia do oazy towarzyszyły również Beduinom przemierzającym na wielbłądach w kupieckich karawanach pustynię.